U stóp, wygodnie się mości, dostraja, miląc każdy dotyk gleby w dialogu z naturą...
- Gdzie idziesz Kochanie? Pyta.
- Wiem... i nie chce wiedzieć jednocześnie. Odpowiadam.
- Nie chcesz wiedzieć?
- Hmm, Tak, nie chce wszystkiego wiedzieć.
No, bo co z niespodzianką, z tym co niewiadome, rozpuszczone w tle pragnień, pod płaszczem niewidkiem....?
Spontanicznym aktem twórczym..?
Chce znać myśl przewodnią, a szczegóły pozostawiać dobremu nastrojeniu, sprzyjającej aurze, wybitnej pogodzie ducha, mgle przytulanej pierwszymi promieniami słońca na horyzoncie... fali, która pieści piaszczysty brzeg.
Wiatru, który swe bajki lisciom drzew opowiada,
kroplom życiodajnej wody pod stopami...
Dobremu słowu, czystej myśli, uścisku serdeczności, muzyce relaksującej moje zmysły, artystyczności w obrazie chwili...
Uśmiecham serce w bezczasie.
Delikatnie, miękko, aksamitnie... zwiewnie, eterycznie...
HarmonyDiscover©
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz